Adaptacja dziecka w przedszkolu

Dużymi krokami zbliża się miesiąc wrzesień, to czas, w którym dzieci 3-letnie rozpoczynają nowy etap w swoim życiu, przygodę z przedszkolem. Każde dziecko indywidualnie dostosowuje się do nowych sytuacji. Chcąc aby przystosowanie dziecka do nowych warunków przebiegało w mniej stresujący sposób, chciałabym przedstawić Państwu na podstawie fachowej literatury i mojej wieloletniej obserwacji kilka rad, które mogą zniwelować ten stresujący czas. Moje doświadczenie w pracy z dziećmi 3-letnimi może pomóc rodzicom i dzieciom w tym trudnym dla obu stron okresie.

Adaptacją nazywamy proces przystosowania do zachodzących zmian w życiu. Jedną z nich jest rozpoczęcie edukacji przedszkolnej. To nowe doświadczenie w życiu małego człowieka, dlatego tak ważne jest aby został jak najlepiej do niego przygotowany.

Adaptacja jest procesem przepełnionym różnorodnymi emocjami, jest to wymagający czas zarówno dla rodzica jak i dla dziecka. Proces ten zaczyna się jeszcze przed pierwszym dniem w przedszkolu.

W tym czasie zadaniem rodzica jest oswojenie dziecka z myślą o tym, że będzie ono uczęszczało do przedszkola. Ważne jest, aby dużo rozmawiać na temat przedszkola, przyszłych pań, koleżanek i kolegów z grupy, zabawek czy przedszkolnego placu zabaw. Ciekawym pomysłem podczas przygotowań do roku szkolnego może być również zachęcanie dziecka do brania czynnego udziału w przygotowaniach np. podczas kupna nowych kapci czy worka.

Jednak co robić kiedy nadejdzie ten wielki dzień ? Jednym z pomysłów na to jak pomóc zaaklimatyzować się dziecku w nowym otoczeniu, jest stopniowe zwiększanie ilości godzin w placówce. Pierwszy dzień w przedszkolu będzie stresujący dla dziecka i rodzica. Warto pamiętać, że zachowanie rodzica ma ogromny wpływ na emocje, które będą towarzyszyły dziecku.

Podczas pierwszych dni w przedszkolu u dziecka mogą występować nasilone objawy lęku separacyjnego tj. niepokój, smutek, rozdrażnienie; jest to całkowicie normalne zjawisko. Bowiem dziecko, które przez trzy lata swojego życia przebywało głównie z mamą musi przyzwyczaić się do nowego otoczenia i faktu, że nie będzie widziało rodzica przez kilka godzin. Może się zdarzyć, że dziecko, które załatwiało swoje potrzeby fizjologiczne na toaletę w formie protestu zacznie się moczyć.

Należy jednak pamiętać, że dzieci uczą się poprzez obserwacje dorosłych, dzięki czemu nasze zachowanie i nastawienie ma ogromny wpływ na to jak dziecko przeżyje rozłąkę z rodzicami. Istotne jest również, aby nie przedłużać pożegnania z dzieckiem w szatni, nie kłamać dziecka, że mama czy tata idzie na zakupy i zaraz wróci. Należy dziecku tłumaczyć, iż rodzice idą do pracy i po pracy przyjdą po swojego synka, córeczkę, należy mówić, że po zabawie w przedszkolu dzieci idą do domu , a w przedszkolu zostają zabawki, bo przedszkole jest domem zabawek.

Najlepiej aby dziecko odprowadzała osoba, z którą jest mniej związana, pożegnanie powinno być krótkie.

Rady:

• ustal z dzieckiem sposób pożegnania np. buziak czy przytulenie, otrzyj mu łzy, przypomnij kiedy przyjdziesz, zapewnij o miłości i poproś by było dzielne,
• nie uciekaj bez pożegnania, ale też nie przedłużaj tej chwili
• rozmawiaj z dzieckiem na temat przedszkola, nigdy go nie strasz!
• skorzystaj z dni otwartych w przedszkolu (jeżeli jest organizowane)
• pozwól dziecku na samodzielność tzn. samodzielne korzystanie z toalety, ubieranie się, mycie zębów i rąk
• współpracuj z nauczycielem, on nie chce źle dla twojego dziecka
• zaplanuj rytm dnia tak aby przypominał ten w przedszkolu
• stwarzaj sytuacje, aby dziecko zostawało na jakiś czas pod opieką osób niemieszkających na stałe z wami
• bądź cierpliwy
• nie zaglądaj do sali ani przez okno, ani przez drzwi – jeśli cię zauważy, to może tylko pogorszyć sprawę
• zaufaj personelowi przedszkola – on wie jak zaopiekować się dzieckiem i zrobi to najlepiej jak potrafi. Dziecko będzie czuło się bezpieczne, gdy będzie wiedziało, że Państwo nam ufają
• w swoim postępowaniu bądź konsekwentny. Jeżeli zdecydujesz i obiecasz dziecku, że przyjdziesz np. po obiedzie, to przestrzegaj tego ustalenia.

Drodzy Rodzice. Obiecujemy, że po chwilach smutku nadejdzie dzień, kiedy dziecko nie będzie chciało wyjść z przedszkola.

Edyta Michniewicz – nauczyciel wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego

Źródła:

• D. Gałęzikiewicz, L. Szabelska “Witamy trzylatki”,
• Dojrzałość przedszkolna dzieci trzyletnich / pod red. M. Bolechowskiej. Katowice: Uniwersytet Śląski, 1978
• Rzadkiewicz M.: Mamo, tato! Idę do przedszkola. Warszawa: WSiP, 2006